رزق و روزی شعر دست شماست
تا نفس هست زیر دِیْن توایم
تا جهان هست و تا نفس باقی است
ما فقط محو کاظمین توایم
من به لطف نگاهت ای باران
سوی مشهد زیاد می آیم
دست بر روی سینه هر بار از
سمت باب الجواد می آیم
سیدحمیدرضا برقعی
(آن جا که حاجتمند درگاهش زیاد است)
آن جا که امید و پناه آخر ماست
آن جا که اوج هر توسل یا جواد است
جز آستان تو پناهی که نداریم
این استغاثه با تمام اعتقاد است
ماها کجا و سائلی آستانت؟!
بر خاک راهت آسمان هم سر نهاده ست
آقا شفیع ما به درگاه خدایی
وقتی که جودش را به چشمان تو داده ست
در مشهد سلطان ایران هم که هستیم
دل های ما پروانه‌ی باب الجواد است
آقا دل من در هوای کاظمین است
در حسرت یک بوسه بر قبر حسین است
یوسف رحیمی
بر شادی پیغمبر و زهرا صلوات
بر آینه ی علی اعلی صلوات
هم مولد اصغر است و هم روز جواد
بر کرب و بلا و طوس یکجا صلوات
***
معشوق، به باد داده گیسو صلوات
بر نوگل کربلا ز هر سو صلوات
نقّاره زدند، ماه پیدا شده است
بر جلوه ی آن هلال ابرو صلوات
***
بر دلخوشی ضامن آهو صلوات
جانم! بفرست باز بر او صلوات
آمد دو علی دو جلوه از پیغمبر
بر هر دل مشتاق علی گو صلوات
***
بر روی جواد، باز بهتر صلوات
بر ناز نگاه علی اصغر صلوات
این نیست صدای این همه جمعیت!
بفرست بلندتر به حیدر صلوات
حامداهور
ای کرامت سائل صحن و سرایت یا جواد
ای سلامت جود بر جود و عطایت یا جواد
ای که بارد جود از دست گدایت یا جواد
ای صفای دل حریم با صفایت یا جواد
ای دوای دردمندان خاک پایت یا جواد
دوست و دشمن کند مدح و ثنایت یا جواد
ای کرم داران، درم داران، گدای کوی تو
حسن کلّ انبیا در طلعت دلجوی تو
خوی احمد، خوی حیدر، خوی زهرا، خوی تو
نخل طوبی سایه ای قامت دلجوی تو
چشم خلقت، دست خلقت، روی خلقت، سوی تو
کعبه ی جان همه دار الولایت یا جواد
در جمال بی مثالت ای عزیز مرتضی
می توان روی خدا را دید با چشم رضا
نیست خالی آنی از نور تو دامان فضا
حکمرانی می کنی هم بر قدر هم بر قضا
سجده آورده است بر خاک درت صبر و رضا
ای رضای حضرت حق در رضایت یا جواد
آفتاب چشم خورشید ولایت کیست تو؟
آسمان جود و دریای عنایت کیست تو؟
مشعل پیوسته تابان هدایت کیست تو؟
صورت حق را فروغ بینهایت کیست تو؟
کلک صنع کبریا را طرفه آیت کیست تو؟
جز خدا نتوان کسی گوید ثنایت یا جواد
کودکی بودی که نور از دانشت عالم گرفت
علم از فیض تو فیض عیسی مریم گرفت
دست حیرت بر لب خود زاده ی اکثم گرفت
دید در ظاهر تو طفلی رتبه ات را کم گرفت
پنجه ی نطق تو حلقوم ورا محکم گرفت
گشت مبهوت کلام دلربایت یا جواد
پور اکثم لب چو بگشایی اسیرت می شود
قدرت مأمون عّباسی حقیرت می شود
علم مدیون کلام دلپذیرت می شود
نور هم پروانه ی روی منیرت می شود
هر نفس یک وحی از حیّ قدیرت می شود
وحی بارد از کلام جانفزایت یا جواد
اهل دانش مخزن علم خدایت خوانده اند
اهل بینش وجه ذات کبریایت خوانده اند
اهل دل اهل ولا روح دعایت خوانده اند
اهل جود اهل کرم بحر عطایت خوانده اند
دوست داران رضا ابن الرّضایت خوانده اند
سیّدی ابن الرّضا جانم فدایت یا جواد
هست و بود بضعه ی پاک پیمبر کیست تو
دُرّ دریا و دریای سه گوهر کیست تو
آسمان جود را پیوسته محور کیست تو
آل عمران، نور و فرقان، حمد و کوثر، کیست تو
دست داور، روی احمد، نجل حیدر، کیست تو
بسته دل بر پنجه ی مشکل گشایت یا جواد
ای غبار کاظمینت آبرو را آبرو
ای محمّد هم به نام و هم به خلق و هم به خو
ای نهاده مهر گردون بر در صحن تو رو
من به خلوتخانه ی دل با تو دارم گفتگو
در کناری مرغ روحم پر زند از چار سو
تا که گردد طایر صحن و سرایت یا جواد
ای که بی حرز تو مأمون از بلا ایمن نبود
ای که بی مهر تو حتّی خوار در گلشن نبود
ای که بی مهرت فلک را آه در دامن نبود
پاسخ مهر تو زهر کینه ی دشمن نبود
اجر تو در حجره ی در بسته جان دادن نبود
کشت از بیگانه بدتر آشنایت یا جواد
ناله کردی تا پرید از لانه مرغ جان تو
درد بودی پای تا سر درد شد درمان تو
ای فدای چشم گریان و دل سوزان تو
عالمی شوزند با یاد لب عطشان تو
چشم قاتل هم به وقت مرگ شد گریان تو
چون نگردید چشم یاران در عزایت یا جواد
ریخت جای آب یارت عاقبت آتش به کام
گشت عمر حضرتت با ماه ذیقعده تمام
بر تو و بر غربت و بر کام عطشانت سلام
این شنیدم جسم پاکت اوفتاد از روی بام
ماند جسمت بر زمین ای زاده ی خیر الانام
ریخت سیل اشک «میثم» از برایت یا جواد
استادسازگار
آسمان متن چشم های شماست
ای سرود طهارت و شادی
هرگز از لوح جان نخواهی رفت
تو به من عشق را نشان دادی
باید از زمزمی وضو گیرم
که طهارت دهد به جان لغات
ای جواد شرافت و عزت
می فرستم به یاد تو صلوات
آفتاب از نگاهتان لبریز
مثل رنگین کمان نور خداست
راضی ام جان فدا کنم، امشب
شب خوشحالی امام رضاست
کوچه ی شعر من چه قابل توست
که قدم بین بیت بگذاری
ای عبور مطهر معصوم
که شمیم خوش خدا داری
آه ای روشنای سینه ی من
باب جود و مروت و کرمی
تو مدد کن به کاظمین رسد
شعر بی تاب مُحرم حرمی
آه ای هستی مدینه ی نور!
آه ای دلخوشی حضرت طوس
نور چشمان مادر خورشید
ای هلالِ لطیفِ شمس شموس
تو بهار دوباره ای هستی
فصل پایان غم برای رضا
که تو را عاشقانه می گرید
صبر بی تاب چشم های رضا
ای که جود و سخاست بیتابت
چشم های همه به دست شماست
آبرودار خانه ی توحید
دست بردار! وقت، وقت دعاست
خون شده شعرهایمان آقا
ای امام جواد ادرکنا!
التماس دعا برای زمین
شده غم ها زیاد ادرکنا!
السلام علیک یا تسبیح!
السلام علیک سجاده!
با دو رکعت نماز شکر آری
دل زارم به پایت افتاده
وقت قد قامت الصلوة دل است
می سپارم به باد قلبم را
باز تکبیر می کند مُحرم
بند بند وجود شعرم را
باز بسم الحضور، بسم النور
بسم چشمان عشق افشانت
بسم تو، بسم جود، بسم جواد
ای همه وصف ها به قربانت
از کرَم داده ای به ما خورشید
ای خداوند عالمین! الحمد
آسمان را نشانمان دادی
مالک وجد آفرین الحمد
آه ایاک نعبدُ خورشید
آه ایاک نستعین، خورشید
این می وحدت است می نوشم
مست من، آسمان، زمین، خورشید
سید شادی و هدایت و شور
اهدنا الفضل، اهدنا البرکات
ناخود آگاه پای قنداقت
می فرستد زمین، زمان صلوات
دست ها را به خویش می خواند
چشم های امیدوار شما
باز یک کوچه سائل مشتاق
پشت دیوار، بی قرار شما
باز آئینه را بگردانید
نور می خواهد از شما دنیا
ای امام بهشت، امام بهار
ای امام تمام خوبی ها
وه که قنداقه ی حضور شما
دل شمس الشموس را برده است
ای مبارک ترین، جوادترین
که دل شاه طوس را برده است
باغ های بهشت بی تابند
"خیزران" گل به بار آورده
دُر شب تاب هفت دریا! که
موج رحمت کنار آورده است
ای تقی، منتخب، ابا جعفر
ای که در بخشش و کرَم، مثلی
فاکفنا ایها العزیز امشب
که تو یک جا محمدی و علی
شب میلادت ای طراوت محض
شب میلاد نوگلی رعناست
شب یک شاهزاده ی کوچک
که گل سرخ باغ عاشوراست
آه بی تاب و بی قرار دلم
می تپد پای گاهوارهٔ او
به خداوندی خدای حسین
به علی اکبر دوبارۀ او ...
... که دلم سوی قبله می گردد
مثل پرواز، در نسیم رهاست
از حرم تا حرم، چقدر خدا !
دوره گردی عاشقان زیباست
دارم از طوس بال می گیرم
چشم هایم به گنبدی زرد است
السلام علی الحسین شهید
فطرس آری جواب آورده است
السلام علی علیّ حسین
السلام علی رضیع صغیر
روی لب های عرش می شکفد
که امیری حسین، نعم الامیر
پر از آهنگ نور بود و سرور
عمر کوتاه لاله اما کاش ...
که خزان اندکی زمان می داد
که شود چند ساله اما کاش...
ای مدینه چقدر نورانی
ای مدینه چقدر زیبایی
دو سحر داده یک شبه به تو حق
شده ای باز هم تماشایی
یا علی مستمند و تنهایم
حاجتم دست بی نیاز شماست
باز هم سائل مدینه شدم
چشم من باز بر نماز شماست
یا علی چشم هایتان روشن
خانه تان تا همیشه باد آباد
چشم بر راه چشم روشنی ام
شب میلاد اصغرست و جواد
یا علی تا که دین حق بر پاست
یا علی تا خدای کعبه خداست
بر لبم یا علی علی جاری ست
شعر من نذر اهلبیت شماست
یا علی تا علی ست مولا، کِی
چشم بر دست دیگری هستیم
ما فقط دور کعبه می گردیم
تا خدا هست حیدری هستیم
حامداهور
وقتی که جواد از علی دل ببرد
خورشید ولایت از دو مشرق بدمد
عید است و دو میلاد و بهار صلوات
بر خلق، خدا وفور نعمت بدهد
استادمحمودژوليده
عاشقی را به وجد می آری
یوسفانه تبسمی داری
به کدامین ملیح رفتی که
چهره ای سبز و گندمی داری؟
وصف آیینه کار شاعر نیست
از لب خود شنیدنی هستی
دوست دارم خودت بگویی که
از خودت چه تجسمی داری
مرهم و زخم در نگاه شماست
حلقۀ اتحاد خوف و رجاست
بر سر مهربانیِ چشمت
مژه هایی تهاجمی داری
با یقین می رسم به این معنی
چارده نور واحدی، یعنی
عشق از هر نظر خودت هستی
با خودت چه تفاهمی داری
کفر را جذبه های لبخندت
چاره ای نیست جز مسلمانی
خنده کن یا مکارم الاخلاق
معجزات تبسمی داری
سیدحمیدرضابرقعی
نسیمی از سر زلفت بهار دنیا شد
تو آمدی و امیدی به عشق پیدا شد
تو آمدی و خبر آمد از سرادق عرش
زمین برای همیشه پر از مسیحا شد
درست مثل زمان تولد زهرا
مدینه مثل زمین های مکه زیبا شد
هزار حظ منزه به دیده اش آمد
همین که چشم ستاره به روی تو وا شد
و آسمان اگر امروز این همه بالاست
به پای قامت طوبایی شما پا شد
صدای پای کریمانه تو می آید
دلم به پشت در خانه تو می آید
تو نور عشقی و حق آفتابتان کرده است
دعای سبزی و حق مستجابتان کرده است
میان خیل هزاران هزار بخشنده
برای جود خودش انتخابتان کرده است
هزار و چهار صد سال می شود که خدا
مرا پیاله به دست شرابتان کرده است
تو را سرشته و ادغام کرده با قرآن
تو را نوشته و حالا کتابتان کرده است
قسم به کعبه برای شفاعت فرداست
اگر جواد الائمه خطابتان کرده است
خدا سرشته تو را تا که مثل نور کند
کریمی اش به کریمی تو ظهور کنتد
مسیح سبز نفس های تو حیاتم داد
شعاع نور ضریحت به جاده ام افتاد
برای آنکه خدا حاجت مرا بدهد
مرا نوشت و مرید تو را نوشت مراد
به روی صفحه پیشانی ام ملائک تو
نوشته اند سگ خانه امام جواد
چگونه لطف نداری به این اسیری که
غلام حلقه به گوش تو بوده مادر زاد
صدای اول عشق و صدای آخر عشق
تمام عشقی و ای عشق خانه ات آباد
رسیده است به روی مهت سلام رضا
علی اکبر در خانه امام رضا
تو آمدی پی اکرام و هم نشینیمان
جواب عاطفه باشی به مستکینیمان
تو آمدی ز طبق های آسمان پایین
و کردی از پی چشمانتان زمینیمان
چگونه دست توسل نیاوریم آقا
تو آمدی که همیشه گدا ببینیمان
تویی تو ماحصل چله توسل ها
تویی شراب طهورای اربعینیمان
تویی که حق خدایی به گردنم داری
تو آفریده شدی تا بیافرینیمان
تو را جواد و مرا آفریده ات کردند
قتیل آن دو کمان کشیده ات کردند
نگاه بی مثلت از تبار خورشید است
ضریح چشم قشنگت مدار خورشید است
کواکب از جریان تو نور می گیرند
طلوع نور شما تا دیار خورشید است
تو انعکاس جمال امام خورشیدی
شبیه آینه ای که کنار خورشید است
همین که سردی مان رفت و فصل گرما شد
به گوش خویش سرودم که کار خورشید است
قسم به حرمت خاک زمین کرب و بلا
به ان دیار که مهپاره بار خورشید است
جواب کودک خورشید سر بریدن نیست
جواب نور گلوی سحر بریدن نیست
استادلطيفيان
امشب همه جا حرف نگار است، دگر هیچ
امشب همه جا صحبت یار است، دگر هیچ
در محفل اهل سحر و اهل مناجات
صحبت ز سر زلف نگار است، دگر هیچ
تابیده به عالم رخ چون بدر محمد
پایان شب تیره و تار است، دگر هیچ
امشب همه جا صحبت جود است و جواد است
نامش همه جا ذکر و شعار است، دگر هیچ
از یمن عطا و کرم و جود و سخایش
دارا شده هر کس که ندار است، دگر هیچ
امشب همه مشمول کرامات جوادند
در پشت درش خیل گدایان همه شادند
گردیده درِ جود خدا بار دگر باز
میخانه ی عشق رضوی تا به سحر باز
به به چه خبر گشته شب شهر مدینه
پابوسی او آمده خورشید و قمر باز
بر گرد رخش خیل ملائک همه جمعند
ریزند به پایش همه دم دُرّ و گهر باز
رو در روی هم آینه در آینه وقتی
چشمان پسر گشته سوی چشم پدر باز
خندان شده لعل پدر پیر مدینه
وقتی به سویش گشته لبِ نازِ پسر باز
امشب سخنم شامل صد رحمت او شد
روی سخن و حرف دلم حضرت او شد...
...ای معتکف کوی تو مهتابِ شبانه
ای خیل گدایان به سویت گشته روانه
هر جا سخن از جود و عطا در وسط آید
سوی تو بچرخد سر انگشت نشانه
خورشید خجالت کشد و ماه بلرزد
تا که سخن از روی تو آید به میانه
آن قدر کرامات تو گردیده زبان زد
همیشه گدا هست به پشت در خانه
ای وارث علم رضوی، زاده ی زهرا
"یحیی" شده با علم تو رسوای زمانه
آری تو جوادی که شدی عشق موید
هم حیدر و هم آینه ی روی محمد
ناصرشهرياري
هر که در عشق و وفا پابند نیست
با امید و عشق خویشاوند نیست
نیست او را با خدا پیوستگی
هرکه را با مهر تو پیوند نیست
تو جوادی و ندیدم سائلی
کز عطا وجود تو خرسند نیست
چیست جز افسوس و حسرت قسمتش
بر شما هر کس ارادتمند نیست
در رهت هر کس نهد پا با یقین
در غم مال و زن و فرزند نیست
از کریمان، سائلان، پرسیده ام
هیچ کس چون تو سخاوت مند نیست
بهترین راه نجات ما توئی
هیچ حرفی بهتر از این پند نیست
خوب می داند«وفائی» جز شما
تا خدا دیگر پُل پیوند نیست
استادسيدهاشم وفائي
اى كرامت سائل صحن و سرايت يا جواد ع
اى سلام جود بر جود و سخايت يا جواد ع
اي كه ، بارد جود از دست گدايت يا جواد ع
اي صفاى دل حريم با صفايت يا جواد ع
ميلاد حضرت امام جوادالائمه مبارك
مشهد امشب شاهد جمع محبان رضاست
عيد ميلاد يگانه مظهر جود خداست
هر چه مى خواهى بگير امشب ز دست مادرش
چون كه او احياگر آئين پاك مصطفٰى ست
اصغر چرمى
مشهد امشب شاهد جمع محبان رضاست
عيد ميلاد يگانه مظهر جود خداست
هر چه مى خواهى بگير امشب ز دست مادرش
چون كه او احياگر آئين پاك مصطفٰى ست
اصغر چرمى
اى سلام جود بر جود و سخايت يا جواد ع
اي كه ، بارد جود از دست گدايت يا جواد ع
اي صفاى دل حريم با صفايت يا جواد ع
ميلاد حضرت امام جوادالائمه مبارك
یکبار دگر غنچه دل وا شده امشب باغ دل ما باز مصفا شده امشب گلزار پُر از نور ولا، رشک بهشت است چون آینه ها غرق تماشا شده امشب در گلشن نورانی و جاوید ولایت یک غنچه گل یاس شکوفا شده امشب در موسم بشکفتن این گل به سماوات جشن طرب و عشق مهیا شده امشب آمد خبر از عرش که میلاد جواد است این زمزمه در عالم بالا شده امشب او آینه ی روشنی از صبر و ثبات است در مقــدم او ذکر لب ما صلوات است جمعند ملائک همه در کوی مدینه گشتند تماشاگر مینوی مدینه از فیض قدوم گل گلزار امامت پیچید در آفاق هیاهوی مدینه همراه نسیم سحری ای دل عاشق! آید به مشام دل ما بوی مدینه تا شاد شود شمس شموس از قدم او از عرش نظر کرد خدا سوی مدینه با عرش نشینان خدا زمزمه سر کن گر شد دل تو باز پرستوی مدینه او آینه ی روشنی از صبر و ثبات است در مقــدم او ذکر لب ما صلوات است بر قبله گه عشق خدا کرد عنایت حق کوثر خود را به رضا کرد عنایت این کوثر جوشان و صفا بخش امامت بر گلشن اسلام صفا کرد عنایت این ساقی توحید ز صهبای ولایت بر تشنه لبان آب بقا کرد عنایت در سن طفولیت خود با دم جان بخش بر کور به گهواره شفا کرد عنایت این چشمۀ جوشان کرامت گهر ناب تنها نه به شاه و به گدا کرد عنایت او آینه ی روشنی از صبر و ثبات است در مقــدم او ذکر لب ما صلوات است او جلوه ای از آینه ی غیب و شهود است او پرتوی از مهر دل آرای وجود است هم ساحل امید بود ای دل مسکین! هم بحر عطا و کرم و گوهر جود است نامش همه جا مایه ی تسکین دل ماست مهرش به خدا تا به خدا بال صعود است کارش همه شب تا به سحرگاه تجلی در گلشن سجاده قیام است و سجود است در موکب این گل همۀ عرش "وفائی" ذکر لب شان نغمه سرائی و سرود است او آینه ی روشنی از صبر و ثبات است در مقــدم او ذکر لب ما صلوات استاستادسيدهاشم وفائى
خواندیم ولی نوشته می شد خیرالعملی نوشته می شد هر جا غزلی نوشته می شد در شأن علی نوشته می شد به چه پسری حسین دارد جز نام علی نمی گذارد ای دلخوشی جناب ارباب تکرار ابوتراب ارباب ارباب میان قاب ارباب شیرین عسل رباب ارباب تنها نه تحول آفریدی لبخند زدی گل آفریدی نور به نظر رسـیده تبریک در شهر خبر رسیده تبریک یک یار دگر رسیده تبریک سرباز پدر رسیده تبریک آیینه ای از نگاه باباست او یک تنه خود سپاه باباستصابرخراسانى
ای آمد و رفت دل ما سمت تو رایج ما حاجت محضیم و شما باب حوائج ما آمده ایم از کرمت بال بگیریم این قصه ی دل را همه دنبال بگیریم تا در طمع و بخل و حسد گیر نیفتیم روزی بنما آن چه که گفتیم و نگفتیم بخشیدی و دستم تو بهانه که ندادی هر کار کنی آخرش آقا تو جوادی حالا تو و این دست دل ما که دراز است درب حرم از لطف به روی همه باز است از فقر نشستیم که باران برسانی بر سفره ی این بی سر و پا نان برسانی باید ز در خانه ی تو رزق بگیریم خوشحال از آنیم که ما قشر فقیریم افتاده به پایت دل و بر فیض تو بند است هرگز نخورد آب زمینی که بلند است ای کاش که در ساحلتان موج بگیریم یک جرعه بنوشیم و فقط اوج بگیریم تا حال و هوای حرمت باز بیاییم با پا که نشد، با پر پرواز بیاییم این شعر لبالب همه اش شرح فراق است این ماه رجب یکسره صحبت ز عراق است حالا که دو دستم به ضریحت نرسیده میلم طرف پنجره فولاد کشیده پابوس رضا زائر و پابوس تو هم هست در طوس رضا جلوه ی ملموس تو هم هست باید در آن خانه نفس چاق نماییم در باب جواد حرم اطراق نماییم یک شعبه در ایران زده ای جود بگیریم تا اذن دخولی، ز شما زود بگیریم ظرفی بدهی تا پدرت پر کند آن را اندیشه ی ما خوب تفکّر کند آن را ما نذر شما روضه ی ماهانه گرفتیم از لطف و عنایات شما خانه گرفتیم ای کاش به بالا برسم، کج نروم من حیف است تو آقای منی، حج نروم من شاید بشود گفت که شاهانه گداییم بیمه شده ی حرز جواد بن رضاییم بیتی بده از گریه معطّر شود آقا این طبع برایم نکند شرّ شود آقا این طبع مرا سمت مدینه بکشانید ابیات مرا محضر زهرا برسانید در انس عمیق تو به مادر سخنی نیست یک جلوه، حدیثی ز روایات بزنطی ست از کودکیت گریه کن فاطمه بودی در کوچه ای از شهر که در زمزمه بودی دستت به دل خاک چونان تیشه فرو رفت چشمان ملیح تو در اندیشه فرو رفت وقتی پدرت آمد و این گونه تو را دید از علّت اندیشه ی پُر حزن تو پرسید ... گفتید: مراعات زن و کوچه نکردند! با مادر ما، حضرت زهرا چه نکردند!؟ ما اشک ز چشمان پر از فیض تو داریم ای کاش که تا آخر این عمر بباریممجتبىٰ كرمى
ای دل امشب مدینه بس زیباست غرق شور و شعف همه دنیاست هر کجا را که بنگری بینی محفل شادی و طرب برپاست رجبیون همه به پا خیزید شب راز و نیاز و ذکر و دعاست دهد این مژده جبرئیل امین وقت بخشیدن گناه و خطاست آب و جارو کنید عالم را شب میلاد دلبر دل هاست سخن ساکنان باغ بهشت ز شکوفایی گل طاهاست خانه ی غرق نور شمس شموس کعبه ی عاشقان آل عباست چشم دل باز کن ببین ای دوست گل لبخند بر لب مولاست امشب از ره جواد می آید آن که امید قلب خسته ی ماست عرشیان جملگی به هم گویند چه قدر این پسر شبیه رضاست یم جود و سخاست این مولود آری ابن الرضاست این مولود دارم امشب به لب ثنای جواد سر گذارم به خاک پای جواد چشم امید دارم امشب بر کرم بی حد و عطای جواد همۀ هستی ام سر و جانم پدر و مادرم فدای جواد بین مردم گر آبرومندم هست از برکت دعای جواد می گشاید گره ز هر کارم دست های گره گشای جواد من در این آستان غریبه نیم بودم از اول آشنای جواد دوست دارم که وقت جان دادن بنگرم روی دلربای جواد چه شود گر شبی شوم ای دل! زائر صحن با صفای جواد دم باب المراد بنشینم بینم آن گنبد طلای جواد امشب عیدیّ خویش می خواهم فرج مهدی از خدای جواد ای سرا پا وجود تو برکات لحظه لحظه به مقدمت صلوات ای که آرام بخش دل هایی جلوه ی ذات حق تعالایی نهمین باغبان باغ ولا تو گل مرتضی و زهرایی نور چشمان ثامن الحججی تو همه آرزوی بابایی کار لیلی رسیده از عشقت همه شب تا سحر به شیدائی به خدا برده ای ز یوسف دل بس که مه صورتی و زیبایی اگر عیسی به مرده جان می داد داشت از تو دم مسیحایی آرزو داشت تا ز دستانت صدقه گیرد حاتم طائی سائل درگه تو می داند که کریم و چقدر آقائی همه ی عاشقان تو گویند که ضریحت بُود تماشائی همه محتاج یک نگاه توئیم همگی قطره و تو دریایی من «جوادم» اگر چه بد هستم کوته از درگهت مکن دستمجوادغفاريان
هر کس در این دیار به جایی رسیده است از نعمت شریف گدایی رسیده است چشمم به چشم یار فتاد و جوان شدم ققنوس عشق قله ی هفت آسمان شدم در چشم های یار، خدا دیده می شود الله می کشیم، شما دیده می شود از بس که جود می کنی و ذره پروری اثبات شد ز مادرمان مهربان تری ما در مسیر چشم شما صف کشیده ایم تا بلکه لطف کرده کریمانه بگذری از هر دری که در زدم از جود پر شدم مانده هنوز فرصت درهای دیگری *** ای مبتدا بِهِ همه ی هست و بودها ای منتها الیه تمام صعودها هستی گرفته رنگ و لعابی ز لعل تو تصویر اشک توست زلالیِ رودها با نبض پلک هات هم آهنگ می شود آواز بلبلان به فراز و فرودها وقتی نسیم می وزد از لطف دلبریت سرمست می شوند ز عطر تو عودها در هر پگاه و ظهر و غروب و سحرگهی سمت شماست میل رکوع و سجودها حرفی بزن کلام تو از شهد خوشتر است ما تشنه ایم، تشنه ی گفت و شنودها ××× چشمی مسیر راه تماشا گرفته است قنداقه ای قرار رضا را گرفته است پنجاه سالِ منتظر و ... اضطراب را وقتش رسیده پس بزند این نقاب را هر کس در این طریق به جایی رسیده است آری؛ قسم به یُمن گدایی رسیده است ای دست جود و لطف و عطای خدا جواد دست مرا بگیر رضای خدا جواد افتاده کارم از کرم دوست با جواد ختم به خیر می شوم از ختم "یا جوادياسرحوتى
السلام ای امیر مُلک قضا
السلام علیک یابن رضا
السلام ای نماد سرّ الله
السلام ای رُخت ضیاء الله
ای به معشوق آیة العظمی
وی به مخلوق حجة الکبری
ای مبارک ترین ولیِّ خدا
وی تبارک ترین وصیِّ خدا
ای امام محمدی رفتار
وی تو تکرار حیدر کرار
من به کویت پناه آوردم
التماسِ نگاه آوردم
ای همه اعتقادِ فطرت من
وی همه اعتماد نیّت من
شیعه را نَیِّرُ الفؤادی تو
کوثر دومین، جوادی تو
تو خطا بخش و ما خطا کاریم
سربلندیم تا تو را داریم
اُمّتَت ذَنبُه علی ذَنبِه
"و صبرتَ عَلَی الاذی جنبه"1
تو جواد بن مرتضا هستی
یکی یکدانۀ رضا هستی
اَلرّضی و الزّکی، ابا جعفر
التقی و الوفی بَنِ الحیدر
امتداد عناصر الابرار
یادگار دعائم الاخیار
اشهدُ انّکَ ولیُ الله
الامام عَلی عیالُ الله
بَدرِ طالع، ضیاء ماه منیر
نورِ ساطع، به آستان کبیر
این تویی نور مشرق و مغرب
حَبّذا طیّبٌ مِنَ الطّیب
رکن ایمان و معنی قرآن
عَلَم دین، حقیقت عرفان
حضرت واجب الاطاعه تویی
به خدا خالص العباده تویی
"عَجِزَ الواصِفون عن صِفَتِک"
"ما عرفناک حقَ معرفتک"
اشهد اَنَک اَقَمتَ صَلوه
اشهد انّک اتَیتَ زکوه
ای خدا را ولی به هر دو جهان
نَهیت از منکر آشکار و نهان
همه عمرت مجاهدت کردی
حقِ دین را به جای آوردی
مِثل ابنُ الرضا به داور کیست؟
چون جواد الائمه کوثر کیست؟
چه بیان تبارکی داری!
چه لبان مبارکی داری!
چون تلاوت کنی کتاب رسول
پرده برداری از حجابِ عقول
ای دَمَت سوره های قرآنی
نَفَست آیه های رحمانی
در عبادات مثل زهرایی
در مناجات عِدلِ مولایی
در شجاعت به مصطفی بُردی
در اطاعت به مرتضی بُردی
هر زمان که به کف عَلَم گیری
چون علی در حماسه ها شیری
صبر و حلم تو نقل هر دهن است
جود و احسان تو چنان حسن است
خطبه چون بهر خلق می خوانی
مثل جدّت حسین می مانی
ای بنازم تو را اباالهادی
بِینِ سجّاده عین سجادی
در علوم ای مُطهّر و طاهر
تو شکافنده ای چنان باقر
کعبه ای زمزمی صفایی تو
صادقی کاظمی رضایی تو
عَلَم علمی اَت عجب والاست
پرچمت یابن فاطمه! بالاست
ای عجب از مناظرات شما!
اسوۀ ما مبارزات شما !
حکمت از سیرۀ تو ریزان است
سنّت تو به شیعه میزان است
از ولادت کریم و بخشنده
تا شهادت به جُود، زیبنده
این تو هستی که سروری دانی
شیوۀ ذرّه پروری دانی
من ز تو دیدۀ کَرم دارم
مِیلِ مهمانیِ حرم دارم
خِیرِ ما دست تُست می دانم
شیعه پا بستِ تست می دانم
خیرخواه همه تویی آقا!
یوسف فاطمه تویی آقا!
همنشین با شما که می گردم...
از تو گیرد شفا همه دردم
تا که با تو قرابتی دارم
چه صفا و اُخوّتی دارم
با تو اعمال بندگان زیباست
با تو رفتار شیعیان شیواست
با تو صبحی سپید می جویم
وز نگاهت امید می جویم
سعی دارم تو را به رفتارم
بازیابم، به صدق گفتارم
افتخار تو بندگیِ خداست
زندگیِ تو زندگیِ خداست
ای به قربان قدّ رعنایت
قَسَمت می دهم به بابایت
شیعه را جان مادرت دریاب
رهبرم را به کشورت دریاب
ای ز نورت بصیرتم روشن!
فتنه و انحراف را دشمن!
باز دست دعا شبی بردار
از میان مکر سامری بردار
از تو موسی به آن یَدِ بیضاست
وز تو فرعون غرق در دریاست
چاره ای بهر سحر و جادو کن
دست کفر و نفاق را رو کن
روز روز بصیرت افزایی ست
با فرج کربلا تماشایی ست
تو دعا کن که یار باز آید
صبح فجر و فرج فراز آید
×××
1-در برابر گناه و آزار و اذیت امّتت صبر کردي
موضوعات
آرشیو
لینکستان
درباره ما
پیوند های روزانه
آمار وبلاگ
کد های کاربر
